LHC jest zbudowany w tunelu akceleratora LEP (Large Electron Positron Collider – Wielki Zderzacz Elektronowo Pozytronowy). Gdy przyspieszone wiązki są zderzane, ich analizą zajmuje się sześć zespołów detektorów, których nazwy są też utożsamiane z zespołami pracującymi nad ich budową i działaniem:
* ATLAS (A Toroidal LHC ApparatuS) – toroidalny zespół detektorów ogólnego zastosowania,

* CMS (ang. Compact Muon Solenoid) – detektor mionów,

* LHCb (ang. Large Hadron Collider beauty) – detektor mezonów B,

* ALICE (ang. A Large Ion Collider Experiment) – detektor do obserwacji wyników zderzeń jonów
,
* TOTEM (ang. TOTal Elastic and diffractive cross section Measurement) – badanie całkowitych przekrojów czynnych, rozpraszania elastycznego i dysocjacji dyfrakcyjnej,

* LHCf (ang. Large Hadron Collider forward) – symulacja promieni kosmicznych w laboratorium.

Zderzenia protonów będą następowały 30 mln razy w ciągu sekundy, a detektory LHC będą produkować około 100 TB danych na sekundę. Dane z detektorów będą analizowane przez ogólnoświatowy gridowy system komputerowy WLCGrid. Budowa LHC wspomagana była przez projekt przetwarzania rozproszonego LHC@home.
Na schemacie zaznaczono akceleratory oraz detektory współpracujące z głównym akceleratorem (LHC).